Następny etap - Bystra

Po drodze do Bystrej trzeba przejechać przez piękne miasto jakim jest Bielsko - Biała. To bielski zamek.

I rynek przed zamkiem.

Dojechałam do Bystrej.

Jest to miejscowość bardzo atrakcyjna, wkoło górki i świeże powietrze. W górach jeszcze śnieg.

Oby tylko M zakwalifikował się do leczenia w tutejszym szpitalu.

   Po krótkim oczekiwaniu udało mi się porozmawiać z ordynatorem oddziału. Lekarz przejrzawszy papiery M zapytał mnie jakie leczenie zastosowano w Krakowie?

 Zbarniałam!

   Jakie leczenie? Przecież oni mu tam chyba tylko raz panadol dali jak miał gorączkę. 

  Pan ordynator dał mi do zrozumienia, że cała ta szopka z Krakowem nie   jest funta kłaków warta.

   M stracił tylko 4 miesiące w czasie których mógł być leczony. Zacznijmy od szpitala powiatowego - tam mogli mu już podawać chemię a nie zrobili tego.

    Podobno z chemią jest krucho i jeżeli M się na coś zakwalifikuje w Bystrej to będzie to radioterapia. 

Ale jeszcze nic nie wiadomo - mam tam być w przyszłą środę ze wszystkimi wynikami i wtedy zapadnie decyzja.

   Wręcz stawiałam tego ordynatora pod ścianą mówiąc, że jest naszą ostatnią deską ratunku, że bez niego tylko bardzo bolesna śmierć. 

   Nie ma wyjścia - czekamy na decyzję.

 Mogę udać się jeszcze raz do Krakowa i rozmawiać z ordynatorem, M jest przeciwny, powiedział, że woli samobójstwo popełnić niż wracać do Krakowa.

   Jednak spróbować trzeba, nie mogę wybrzydzać.

Z tego co widzę to oni umyślnie spychali decyzję jeden na drugiego aż w końcu stało się za późno.

  Postarałam się o adres kancelarii prawnej która za darmo może wnieść sprawę a trzeba się spieszyć bo sprawa musi być wniesiona dopóki petent żyje.

Żegnam się z Bielskiem z nadzieją i jednocześnie niesmakiem. 

  Będzie mnie to prześladować - od początku mogłam być bardziej stanowcza.  Walczyć już w szpitalu powiatowym o inne skierowanie na leczenie.