Chcę do domu,

    Byłyśmy dziś z siostrzenicą M w szpitalu, ją poznał a do mnie dalej mamo.
    Ja chcę do domu mamo, natychmiast!
    Odwiąż mnie!
    Chcę Pepsi-coli!


    I tak spełniałyśmy jego życzenia oprócz tego "do domu".


    Poszłam do lekarki, była jakaś inna tylko na weekendowym dyżurze, może dla tego rozmawiała ze mną szczerze.
    M ma maksimum tydzień życia. W zasadzie jak tak chce to można go do domu zabrać tylko kłopot z cewnikowaniem, kroplówkami i łóżkiem.


     Łóżko może by mi się dało wypożyczyć bez wpłacania ale to nie jest pewne, do cewnikowania by siostra przychodziła, morfinę i insulinę bym się naumiała, ale pozostaje kwestia plasterków przeciwbólowych które tylko szpital i hospicjum ma. Na naszym terenie nie ma domowego hospicjum, a do takiego szpitalnego to nie ma sensu go wozić bo to budynek dalej i tylko zmiana łóżka by była.


    Kroplówkę też by można było w domu podawać a do tego dopajać go jeszcze łyżeczką. To syzyfowa praca. 
    Podobno pampersy przysługują ale chyba jest jakiś limit. Sama nie wiem, dam radę czy nie bo bym była całe 24 h uwiązana to raz a dwa czy obrócę go sama, czy dam radę umyć i czy mi nie wypadnie z łóżka jak w szpitalu takie hece wyprawia - z zawiązanymi rękoma potrafił wężyk od sondy wyrwać?


    I tak nic do poniedziałku nie załatwię, zobaczymy co powie ordynatorka i na ile uda mi się to wszystko pozałatwiać.